Foto: bij de Dikke en de Dunne in het Charlie Chaplin Museum in Vevey Zwitserland. Ik ben halverwege de ladder tussen de Dikke en de Dunne

We zijn 16 dagen met vakantie geweest. Geen weegschaal in de buurt dus kan ik niks schrijven over eventuele wenselijke vorderingen. In denk ook eerlijk gezegd dat er geen vorderingen gemaakt zijn zo aan mijn kleding te voelen. Vlak voor de vakantie heb ik nog wat nieuwe korte broeken ingeslagen, maat 46 en ze zitten nog hetzelfde.

Rondreis-menu

Na de start in Duitsland met een bezoek aan het kasteel Neuschwanstein in Fussen, volgden drie dagen Wenen. Vervolgens gingen we weer een grens over en reden door het groene en schone Slovenië om bij de Plitvice Lakes Kroatië te stoppen. De Plitvice meren behoren tot de zeven wereldwonderen en daar is niks te veel mee gezegd. Ik kan het niet beschrijven, dat moet je gewoon zelf zien. De eerste namiddag wandeling duurde 2,5 uur en besloeg de beneden meren. Na een overnachting en nog een grote ochtendwandeling langs de bovenste meren trokken we verder naar de kust van Dalmatië waar we zes nachten logeerden in een superhotelletje aan het strand.

Halve porties in het buitenland

Gelukkig snapte de ober mijn vraag om halve porties, al hebben we elke avond wel een driegangenmenu voorgeschoteld gekregen. Ik nam als voorgerecht altijd een visbouillon, en van het hoofdgerecht at ik alleen mijn vlees/kip/vis en groente op. Dan wachtten we daarna zeker 30-45 minuten voordat we het nagerecht lieten komen. En dat was voor mij 1 bolletje ijs of een paar hapjes van een heerlijk vers taartje. Voor we in Makarska aankwamen hadden we wel heel veel lichaamsbeweging, 20.000 stappen op een dag was normaal. Maar nu verbleven we aan het strand. Hotelletje aan zee, voetpad oversteken en ons strandbedje stond gereed. Natuurlijk zwommen we meerdere malen per dag in de prachtige heldere zee en wandelden we ’s avonds na het eten naar het haventje maar fitness wil ik het niet noemen. Nu moet ik erbij zeggen dat ik een enorme smak gemaakt heb, gestruikeld bij de Plitvice Lakes. En het kiezelstrand in Makarska ging over in keien als je de zee in liep op je noodzakelijke waterschoenen. De kiezels rollen soms weg en daardoor heb ik me verstapt. Het is enorm in mijn rug geschoten en ik heb twee dagen ontstekingsremmers geslikt en zelfs morfine. Ik hoop dat dit geen schade aan mijn verkleinde maag heeft gebracht want ontstekingsremmers zijn uit den boze na een GBP, maar gewone paracetamol heeft mij nog nooit geholpen en ook nu niet.

PHPD 

Ik leed dus aan PHPD (pijntje hier, pijntje daar maar kon er niet meer mee lachen na twee slapeloze nachten). Op het strand kon je bij een standje ‘medical’ massages ondergaan dus ik erop af. Anna deed haar best maar besloot dat er een manueel therapeut aan te pas moest komen. Dus zo lag ik diezelfde dag voor de tweede keer op tafel. Er werd wat geduwd en getrokken, ik had er eerlijk gezegd niet zo’n vertrouwen in. Na de behandeling moest ik een paar keer met mijn armen voor me uit gestrekt in een plastic stoeltje gaan zitten en opstaan. Hij was tevreden, ik nog niet want ik verrekte nog steeds van de pijn. “It takes 48 hours”, zei de therapeut. En verdomd, twee dagen later was ik weer de oude.

Niet klagen

Inmiddels hebben we Kroatië verlaten en na een tussenstop/overnachting bij het romantische meer van Iseo zijn we onderweg naar het Meer van Genéve. Ik heb me twee keer gewaagd aan het eten van een halve pizza, geen dumping maar wel vreselijke diarree. Toch te vet denk ik. Verder mag ik totaal niet klagen, ik heb van mijn eten kunnen genieten en realiseer me dat ik heel veel geluk heb. Via Facebook ben ik in aangesloten bij twee besloten groepen; eentje van het Bariatrisch centrum Bergen op Zoom en de andere heet Eiwitrijke recepten na GBP. Daar kom ik nogal wat verhalen tegen van mensen die praktisch niets kunnen eten. Of van heel veel dingen een dumping krijgen. Mijn angst zit er wel een klein beetje in dat ik misschien wel te normaal kan eten (al is de hoeveelheid zeker de helft dan voor mijn operatie) en daarom stil lijk te staan. Na de vakantie zullen we het weten. In augustus heb ik weer een afspraak bij de diëtiste. Wat me verder onaangenaam verraste was de constatering van vreselijke haaruitval. In hotels heb je witte lakens en kussenslopen en aangezien mijn man kaal is, kon de enorme hoeveelheid haren op het kussen alleen maar van mijn hoofd komen. Ook de wastafel was een verzamelplek.

Moment der momenten

In Zwitserland hebben we vooral genoten van de prachtige vergezichten toen we tussen de op de werelderfgoed geplaatste wijnterrassen reden bij Lausanne en Morgen. Ook ons bezoek aan het Charlie Chaplin Museum bij Vervey was één van de hoogtepunten en natuurlijk het concert van Quincy Jones tijdens Montreux Jazzfestival. De laatste drie dagen van onze reis brachten we door in hereniging met onze boys Sven en Max die op zondag 600 km gereden hadden en ons troffen in Europapark. Het moment der momenten toen we bij de Silverstar achtbaan stonden. Ik kon met gemak in het stoeltje, de beugel kon dicht en zelfs nog enkele standjes strakker. Toen we over de kop vlogen zat ik even los en gewichtloos in mijn stoeltje, en Max keek me grijnzend aan. “Het is je toch maar mooi gelukt mama”, zei hij trots. Het was best een emotioneel momentje. Dat mijn ritje in deze achtbaan later een scheurtje in mijn linker bovenarmspier had verergerd had ik toen nog niet kunnen vermoeden. Na twee dagen Europapark reden we met een stop in Strassbourg Frankrijk, via de Belgische Ardennen (afscheidsdiner in Durbuy) terug naar huis.

Uur van de waarheid

Moment van waarheid was de weegschaal: niets eraf en niets erbij. Ik was een beetje teleurgesteld omdat ik nog steeds was blijven hangen op 97 kg maar als ik terugkijk naar het gastronomische deel van onze vakantie mag ik niet klagen, andere jaren was ik zeker 2 kg aangekomen. Voor ik aan mijn GBP begon had ik nooit durven dromen dat ik nog zo van een vakantie zou kunnen genieten, en mijn gewichtsverlies tot nu toe heeft al vele voordelen opgeleverd in o.a. conditie en klimmen, trappenlopen en zonder problemen in elk stoeltje op het terras passen. Dus mochten er nog mensen zijn die twijfelen: niet nodig.