Gedichten

De Gesloten Deur

Posted on by in Gedichten | 10 Comments

 

deur

Ruim 20 jaar was ik directiesecretaresse in een prachtig ziekenhuis. De deur op de foto gaf toegang tot de bestuurskamer. Na de verbouwing werd het de deur naar het kantoor van mijn geliefde baas, de directeur patiëntenzorg. Onlangs passeerde ik deze deur en kon niet anders dan een gedicht aan hem opdragen. In memoriam Willem van der Pompe

 

 

 

 

De Gesloten Deur

Mijn geliefde
diep gekoesterde
voor eeuwig
gesloten deur
Mijn hand streelt
jouw geharde bronzen schild
volgen de grillige contouren
die mijn hart
opnieuw beroeren
Het hout onder het harnas
van kleur
van deze bijzondere deur
hebben jouw geur
niet kunnen vangen
maar toch ruik ik je
alsof het gisteren was
Willem II sigaar
opgegaan in rook
vergaan tot as
Och Willem
Was je nog maar…

©Elles Jansen
02 juni 2016
in memoriam Willem van der Pompe
directeur patiëntenzorg Franciscus Ziekenhuis Roosendaal

Woorden

Posted on by in Gedichten | 2 Comments

vlag wereld

 

 

 

 

 

Woorden
Van troost
Van onvermogen
Verdriet verlamd

Woorden
Lege omhulsels
Valse beloften
Kwetsend uitgesproken

Woorden
Over liefde
Over geluk
Vertrouwen bloeit

Woorden
Voor vrijheid
Vrijheid van Geloof
Geloof in Vrede

Nirwana

Posted on by in Gedichten | 4 Comments

weerwolf

Donkere wolken zwart als de nacht
verduisteren
mijn hoofd

Weigerend lichaam
telkens weer
een andere storm
trotserend

Huilend
als een weerwolf
doorklieft
mijn kreet
het eindeloze
donkere dal

IJselijk kil
de lucht bevriest
mijn geest
ontsnapt
uit de klauwen
van de duisternis

Hunkerend
naar het licht
van
warme zonnestralen

Opeens verschijnt
uit het niets
een langgekoesterde
droom
Of lijd ik
aan gezichtsbedrog
zie ik slechts
luchtspiegelingen
in de dorre woestijn
een nirwana

Gedragen
door
een ontembaar vuur
drijf ik
als een luchtballon
op weg
naar een nieuwe horizon

Nooit Meer

Posted on by in Gedichten | 9 Comments

voorbij

Ik verstar
als ik ze hoor
Je voetstappen
door de gang
Op de trap

Kloppend hart
als je nummer
verschijnt
Mijn keel
knijpt dicht
van angst

Vernedering
Hoe heb ik mij
zo laten doen
jou het vertrouwen
in mijzelf
te doen ontnemen

Schaamte
dat ik dit heb toegestaan
en niet gewoon
ben weggegaan
nooit meer

©Elles Jansen

Ode aan therapeuten

Posted on by in Gedichten | Leave a comment

Therapeut

Mijn kapper
Kneedt mijn hoofd
Streelt mijn lokken
Laat zijn schaar
Mijn haar beroeren
En masseert
Mijn ego
Mijn nieuwe ik
In spiegelbeeld

Mijn kinesist
Masseert
Bovenbeen
Knie en kuit
Pratend over het
Alledaagse
Een extra massage
Van mijn gemoed

Mijn psycholoog
Draaiende bewegingen

In mijn hoofd
Ontwart knopen
Masseert mijn
Innerlijke zelf
Spiegeltherapie

Mijn echtgenoot
Ook hij, juist hij
Zijn handen
Knedend, wrijvend
Kloppend hart
Mijn beste masseur
Therapeut van beminnen
Mijn ultieme geluk

Afspraakje

Posted on by in Gedichten | Leave a comment

date

 

 

 

 

 

 

Felrood bloesje
strak spannend
rond haar volle
vormen
poetst ze haar
mooie witte tanden
Fris water
streelt haar tong
terwijl ze haar
mond spoelt

Zenuwen gieren door
haar lichaam
als ze een vleugje
verleidelijk parfum
achter de oren spuit

Nerveus pakt ze

handtas en sleutels
start de auto
op weg naar
haar afspraakje

Is het echt alweer
een halfjaar geleden
dat ze hem zag
haar tandarts

©Elles Jansen

Het beschreven blad

Posted on by in Gedichten | Leave a comment

herfstblad

 

onverwacht
overvalt me
jouw geur
herinneringen
van een kind
dwarrelend
als herfstbladeren
in de wind
zo fier en sterk
wachters van
mijn jeugd
wuivende armen
wiegen me in slaap
brengen vreugd

 

fietsend draai
ik de oprit op
zie jullie daar staan
keurig in een rijtje
gehuld in groen
veegt hij jouw
bij elkaar
nerven met een
kartelrand
glippend door
zijn hand

 

tekenend voor
ons leven
ach waren jullie
nog maar hier
mijn lieve vader
en het blad
van de populier

 

©Elles Jansen

herfst 2012

 

Het regent harder dan ik hebben kan

Posted on by in Gedichten | 1 Comment

regen

 

 

 

 

Voor mijn vader

Soms schijnt de zon
onverwacht
breken de stralen
door het wolkendek
huppel je opeens
door de straten
en kan je alles aan

Maar vandaag
drukt
een zware wolk
op mijn gemoed
donkere luchten
verduisteren
mijn zon
stilte voor de storm
onheilspellend
om wat er komen gaat

De telefoon rinkelt
opeens staat de wereld stil
Je bent niet meer
totale zonsverduistering


En het regent
harder
dan ik hebben kan

Een bonbon of twee

Posted on by in Gedichten | Leave a comment

bonbons

 

 

 

 

 

Koud
knapperig aan de buitenkant
jouw dikke laag breekt
wanneer ik zacht
mijn tanden in je zet
Ik geniet
van dit ultieme gevoel
opwinding prikkelt
smaakpapillen op mijn tong
niet wetend of een
mierzoete vulling zal volgen
of juist zachte room
mijn gehemelte streelt

warmer
en toegankelijk zacht
blijven onweerstaanbare geuren
ontsnappen uit het doosje
lokkend voor nog
een verleidelijke beet
mijn hand sterker
dan de stem in mijn hoofd
cacao bitter en zwoel lokt

heet
als de buitenkant 
sneller knapt dan verwacht
de drank mijn keel in vloeit 
en onverwachts zalig
langs mijn kin druipt

als de buitenkant
sneller knapt dan verwacht
en de drank mijn keel invloeit
maar nu wel aan mijn kin

 

 ©Elles Jansen, juli 2012 

Newer posts →