Sinds de komst van Netflix, de Videoland App, Prime TV en wat er nog op de markt is, ga ik bijna nooit meer naar de bioscoop. Jammer eigenlijk want de bekoring van het grote scherm; de verwachting in de volle zaal en de zoete geur van popcorn droegen toch allemaal bij aan een paar onvergetelijke uren. Een enkele keer ga ik nog naar de bios, met mijn kinderen, die de leeftijd van de tekenfilms inmiddels (gelukkig) ontgroeid zijn of met mijn zus of een vriendin. Als er een film komt die erom vraagt om op het grote witte doek te bekijken. Vanwege het effect, de impact of omdat de film hilarisch is.
Gooise Vrouwen dus, omdat er in de krant al zoveel over geschreven was en omdat mijn moeder van 81 deze film zo graag wilde zien. Meestal ga ik in Antwerpen naar de film maar om haar eerst in Halsteren te gaan halen en dan via Bergen op Zoom naar Antwerpen te rijden en dan weer terug vond ik wat overdreven, dus reserveerde ik voor twee personen op donderdagavond in de Bergse Bioscoop.
Het was vrouwenavond, niet alleen vanwege Gooise Vrouwen maar er was iets anders te doen waardoor genodigden met glaasjes Cava in de gang liepen te kakelen. Hierdoor was de grote zaal helaas uitgeleend en was Gooise Vrouwen verplaatst naar zaal 4. Type huiskamer en de voorste rij zit net zo dicht op het scherm als ik thuis voor de TV zit, al is mijn beeldscherm tienmaal zo klein.
Tot onze grote verbazing bleek er alleen nog plaats vrij te zijn op de eerste twee rijen. Het was nog twintig minuten voor acht. De achterste zes rijen waren op een enkele stoel na, leeg maar wel bezet. Op iedere stoel lag namelijk een jas. De overige 14 rijen zaten helemaal vol tot de eerste rij. Mijn moeder liep naar de derde rij van achter en gooide twee jassen opzij. Ik zei: ‘Ma, dat kan je niet maken, die stoelen zijn bezet.’
‘Bezet? Ik zie er niemand op zitten. Dit zijn geen bezette plaatsen van degene die nog even naar het toilet moest.’ Ze heeft natuurlijk gelijk maar ik vond het onfatsoenlijk. Maar nog onfatsoenlijker vond ik het gedrag van al die mensen die daar gewoon een jas hadden neergelegd en in de foyer stonden te drinken. Ik besloot de eigenaar van de bioscoop aan te spreken, ik kende hem nog van de jaren dat ik maandelijks naar voorstellingen van het filmhuis ging kijken. Hij liep met me mee en beaamde dat het zeer ongepast was.
‘Dat komt alleen in Bergen voor mevrouw, zei hij. ‘In mijn bioscoop in Roosendaal en Etten-Leur doen de mensen dat niet. Het is handdoeken-gedrag zoals op resorts,’ zei hij verontschuldigend lachend. En hij draaide zich om.
‘Dit kan toch niet? Laat u dat zomaar toe?’
‘Ik heb helaas niet de middelen mevrouw om bij iedere zaal een bewaker te zetten.’
‘Hier zijn nog twee plaatsjes vrij,’ hoorde ik iemand zeggen. Helemaal tegen de muur maar in ieder geval nog ver genoeg achterin. ‘Dapper van u dat u dit ging melden,’ zei een mevrouw. ‘Wij storen ons hier mateloos aan. De nieuwe bioscoop krijgt gelukkig genummerde stoelen.’
Niet lang daar klonk de gong als teken dat de film ging starten. Een horde druk pratende vrouwen kwam de zaal binnen, mijn moeder keek nog eens vernietigend om. Het licht ging uit.
Er ruste een vloek op de avond, de film was waardeloos. Pas na de pauze heb ik enkele keren moeten lachen. Met weemoed verlangde ik naar Willemijn en de eerste afleveringen van seizoen 1 en 2. Ik ben blij dat er geen open einde was en dat Gooise Vrouwen 3 er nooit zal komen.
Social tagging: bioscoop > film > onfatsoenlijk gedrag
Ach toch lekker met mams weg geweest en je hebt er nog een colum over kunnen schrijven ook….dus twas toch geslaagd.
Haha, wat een geweldige recentie van een blijkbaar waardeloze film.
Zag het al voor me, hoe je moeder die jassen wegdeed 🙂