24 november
Lieve papa,
Vandaag is jouw verjaardag. Je zou 93 geworden zijn.
Het is raar om te schrijven dat ik blij ben dat je dat niet gehaald hebt maar ik wist dat je levend dood zou gaan achter het gordijn met een zuurstoffles naast je. 68 Was natuurlijk veel te jong en ik zo graag gehad dat Sven en Max van je liefde hadden kunnen genieten zoals jij van hen genoten zou hebben.
Je verjaardag was voor mij altijd een geweldig moment, niet zo zeer om jouw verjaardag maar het was ook de tijd dat Sinterklaas aankwam en er visite kwam. En ik een heerlijk schuimgebakje kreeg. Er was kwam niet vaak visite bij ons thuis, terwijl jij zo van gezelligheid hield.
Als je jarig was, was er ook altijd wel stress, dat weet ik nog goed. Naast je baan als sigarettenvertegenwoordiger was je etaleur. Rond je verjaardag was je heel druk met het maken van vele sinterklaasetalages die dan na 5 december ook allemaal omgetoverd moesten worden voor de Kerst.
Dus lieve pap, rijd ik straks naar je graf in Halsteren en kom langs de winkels die de crisis hebben overleeft en zie hun etalages. Ze zijn lang niet zo mooi als die van jou destijds maar ik zie het niet, ik zie jou met je kale plekkie op je kop, spijkertje tussen je tanden, in een corduroybroek op je knieën achter de etalageruit. Je wringt je in allerlei bochten in de nauwe ruimte om de artikelen zo mooi mogelijk te etaleren dat het mensen verlokt binnen te komen en te kopen. Dus vandaag ben ik niet verdrietig, ben ik blij dat ik je zo voor me kan zien. Dat is jaren niet gelukt, het was te pijnlijk. Nu ben ik dankbaar dat ik je zo weer zie en draai al je lievelingsmuziek; Jo Stafford met Thank you for calling; Sidney Bechett met Petit Fleur en Si tu vois ma mère. The Platters met Only You. En Roger Withaker.
O pa weet je nog die keer dat we aardappelen waren gaan rapen op een zondag. En ik persé die plaat van Roger WIthaker wilde afluisteren in jouw auto. Jij stapte uit en liep voor de auto langs de garagedeur naar de poort. De muziek was klaar en ik riep hoe de radio af moest. Je riep dat ik de contactsleutel naar rechts moest draaien. Tja, ik was nog te jong om te beseffen dat je er gespiegeld voor stond en draaide naar rechts. De auto stond in zijn eerste versnelling en reed zo dwars door de garagepoort…. De aardappelen werden duur betaald. Ik denk dat ik veel van jouw onhandige streken in mijn genen heb en ook dat is fijn, je leeft voort in mij en blijft voor altijd dichtbij. Ik kom je zo bloemen brengen, niet weggaan. Kus, ik hou van je
Elles
Recente reacties
Archieven