Eigenlijk moet je niet gaan winkelen als je iets nieuws nodig hebt. Het is beter om gewoon een keer je favoriete zaak binnen te lopen en rond te neuzen. Dan vind je meestal zoveel leuke dingen dat je niet kunt kiezen.

Maar vandaag ging ik op zoek omdat ik iets nodig had want het zou morgen niet meer zo zomers zijn en ik heb een feestje. Ik stapte binnen bij mijn favoriete winkel in ons dorp: That’s me. Ik had mijn jongste zoon meegenomen, mijn personal dressman. Hij heeft er verstand van hoor. En zijn adviezen worden door de winkeldames goedkeurend opgevolgd. Sommige collega-shoppers komen uit hun pashokje tevoorschijn en schuiven onopvallend steeds dichterbij naar het stoeltje waar Max commentaar levert op zijn wanhopige moeder. Zij wachten tot ik weer achter het gordijn verdwijn en draaien koket voor de ogen van mijn zoon, hopend op een goedkeurende blik of zijn stralende lach.

Ik zocht vandaag dus iets voor een familiefeestje. Mijn moeder wordt tachtig. Maar sinds zij de kleren niet meer voor me koopt, kan niets haar goedkeuring wegdragen. Onze smaken verschillen, zeg ik maar even diplomatiek. Uitgezonderd mijn aankopen van deze zomer, dat moet ik haar nageven. De zomermode was vrolijk, felle kleurtjes en daar houdt mijn moeder wel van. Zij combineert ze meestal wel op een andere wijze dan gebruikelijk. Dat dan weer wel. Een knalgele broek (past mooi bij haar kanariegele autootje) met een felgroen truitje en rode sokken. That’s her.

Ter ere van mijn moeder ga ik in de rekken op zoek naar iets fleurigs. Wat een domper, de nieuwe herfstcollectie was niet iets waar ik vrolijk van werd. Dat lag niet aan de zorgvuldig ingekochte collectie door Marleen en haar dochters Ine en Anke. Nee, het lag gewoon aan mij. De kleuren van deze winter zijn niet mijn favoriete kleuren. Ik kwam terstond een herfstdip. En het gezicht van Max bij alles wat ik aantrok, was niet veel beter, een naderende donderbui zou erbij verbleken.

Hij kwam uit zijn stoel en ging actief op jacht. Na enkele minuten kwam hij met enkele leuke jurkjes aanzetten… maar de ijsjes van de zomer hadden hun sporen achtergelaten. En ik had mijn corrigerende slipstream niet aan…

Ook mijn gezicht vertoonde inmiddels enige sporen van pure wanhoop. De collectie van mijn lievelingsmerk was al ontdekt door andere kapers die zo slim waren geweest om bij tropische temperaturen hun slag al te slaan. Mijn maat was er dus uit, uit de hele Xandress collectie. En juist dat merk zit altijd als gegoten. Alles klopt. De mouwen beginnen op mijn schouder en niet ergens halverwege mijn bovenarmen. Mijn weerspannige boezem blijft netjes binnenboord en de voluptueuze rondingen bij buik en billen worden mooi omhult zonder worsteffect.

Mijn liefste vriendinnen van That’s Me transformeren in professionals van That’s You en zoeken met drieën de omvangrijke collectie door om toch een geschikte outfit voor mij te vinden. En niet zonder resultaat. Ik ben zeer in mijn nopjes naar huis gegaan met een koket paarsblauwe jurkje en een hippe  zwartwit fotoprint jurk met zwarte legging, waar zelfs mijn zoon helemaal lyrisch over was: O my God, this dress is to hip mama”. Dank je Maxxx.

Dus dit verhaal draag ik op aan de crew van That’s me. Er ligt niet voor niets rode loper bij de deur. Telkens weer voel ik me een echte celebratie door jullie geweldige niet aflatende enthousiasme en eerlijke adviezen. En ik weet zeker dat dit geen verkooptechnieken zijn maar welgemeende, oprechte liefde voor jullie klanten die, ondanks een maatje meer door toch modieus gekleed kunnen gaan.

That’s you girls van That’s me!