Vorige week heb ik mijn laatste werkweek gehad voor onze vakantie. En terwijl ik dit schrijf zijn we al op dag twee van onze rondreis.

Kleine portion bitte

Ik vond het wel een beetje spannend om op reis te gaan; afwijken van mijn eetpatroon dat ik na de operatie ontwikkeld had. Ik eet namelijk bijna elke middag vers gemaakte kippensoep en de tussendoortjes gaan mee in een koelboxje. Buiten de soep was dag 1 van de vakantie dan ook wel haast hetzelfde, alles in koelboxje mee voor onderweg. Deze eerste dag begon in Köln bij een tentoonstelling van de privé collectie van Michael Schumacher. We reden daarna nog een dikke 600 km naar Fussen in de Duitse Alpen / Tirool. Onderweg genoten we het commentaar van Olaf Mol en natuurlijk de geweldige overwinning van Max Verstappen. Manlief nam ’s avonds een grote schnitzel. Omdat het zo warm was nam ik een salade met kip en ik vroeg de ober, terwijl ik het kaartje van de obesitaskliniek liet zien, of ik een kleine portie kon krijgen. “Kein probleem Fraulein”, lachte hij me toe. Ons eten werd geserveerd en ik had een diep bord vol met sla, tomaten, warme stukjes gebakken kipfilet met yoghurtdressing. Heerlijk maar veel te veel. Gelukkig kon ik wat overscheppen naar het bord met schnitzel en pommes frites, daar was de sla wel in kleine portion haha.

Ontbijtbuffet

Het ontbijt in een hotel is ook best een dingetje als je een kiwimaagje hebt. Er is zoveel keus en er moet ook een half uur tussen koffie en eten zitten. Normaal sta ik thuis op, ga douchen, maak een latte macchiato en terwijl ik mijn koffie opdrink, maak ik mijn lunch en gezonde tussendoortjes klaar. Tegen de tijd dat het half uur voorbij is eet ik mijn ontbijt rustig op. Maar manlief zet op vakantie altijd de wekker rond 7.00 uur, dan wil hij vroeg ontbijten en schept zijn bordje vol met eieren & spek, warme broodjes, vers fruit en nog een tweede koffie met een croissantje. Hij moet dus op mij wachten, gelukkig heb ik geen driegangen bij mijn ontbijt J maar het is lastig om na mijn roerei (voor de eiwitten) niet aan de verleiding toe te geven om nog wat lekkers van het rijkelijk tentoongestelde buffet te nemen.

Compensatiemomentje

Een groot voordeel van op vakantie gaan wel weer dat wij vele stappen zetten, meer dan de gewenste 10.000 per dag die ik op mijn kantoordagen nooit haal. Die wetenschap bracht mij vandaag tot het besluit om een heerlijke Sachertorte te gaan eten in het beroemde Weense hotel Sacher. We stonden er een half uur voor in de rij maar dan word je beloond met ontvangst in een schitterende tearoom. Obers en serveersters in kostuums uit de jaren dertig, gelukkig was de taart wel van vandaag. Ook hier eerst de zelfgemaakte ice-tea van het huis opgedronken en een half uur gewacht tot ik mijn taartje hapje voor hapje genietend naar binnen schoof. Voor het bedrag dat we moesten afrekenen mochten we dat tafeltje best een uur bezet houden.  Naast ons zat een man uit Saoedi Arabië. Het was geen rijke oliesjeik want hij nam alleen een stukje taart en geen drankje. De meeste mensen niet maar ik vond dat mijn man best een keertje decadent mocht doen. Ik vertelde de Arabier (die scheikundeleraar was op de Hoge School) dat mijn man vijfentwintig jaar geleden in Venetië niet met mij in een gondel wilde omdat hij dat te duur vond, en nu voor ons aankomende zilveren huwelijk, in Wenen om Sachtertorte mocht trakteren om het goed te maken. En natuurlijk is dat ruimschoots gelukt.