November is voor mij altijd een speciale maand. Op 24 november is mijn vader jarig en dat werd altijd gezellig gevierd.  Maar ook viel zijn verjaardag samen met de komst van de Sint. Vol verwachting klopt ons hart.

Mijn vader was vertegenwoordiger maar had een bijbaan als etaleur. Daar lag zijn passie en kon hij zijn creativiteit kwijt. In november voelde je de spanning stijgen, al die winkels die een sinterklaasetalage wilden. En daarna had mijn vader maar heel weinig tijd om de pakjes etalages te verwisselen voor sfeervolle kerstetalages, kwistig met Engelenhaar rond de lichtjes.
Deze spanning is hem toch een keer teveel geworden, tijdens het snoeien in de tuin kreeg hij het benauwd en had pijn op de borst. Hij was niet zo flauw, kwam binnen en vroeg me een borrel in te schenken. Later bleek dat hij een flink aantal vernauwingen had en hij een hartaanval had meegemaakt. Hij moest geopereerd worden. Daarna kroop hij net zo gepassioneerd als altijd de etalages weer in.
Zoals de trouwe lezers al weten, is mijn vader twintig jaar geleden gestorven, hij is tijdens een tweede hartoperatie niet meer teruggekomen.
In november is mijn vader heel dichtbij, en ga ik graag in allerlei steden naar etalages kijken.
Dit jaar voelde ik wat druk op mijn borst. En omdat ik familiair belast ben, besloot ik toch maar eens langs de dokter te gaan. Op mijn vaders verjaardag (24 november) moest ik naar de cardioloog. Dat gaf alles toch wel een beladen tintje. Een week later onderging ik een hartkatherisatie. Gelukkig geen vernauwingen, mijn vader heeft het vast op een akkoordje gegooid daarboven. Hij was altijd al goed in onderhandelen. De opdracht is vrij duidelijk.
Mijn aderen zijn ongewoon dun en kronkelig. ‘Oh’, zei mijn zus: ‘je hebt dus engelenhaaraderen’. Ja, een engelenhaarhart met mijn vader als beschermengel daarboven.
Wederom op 24 november, volgend jaar moet ik op controle, dan zal blijken of ik me aan mijn opdracht heb gehouden. Ik zal zorgen dat mijn vader trots kan zijn.