Archives for gastric bypass

Van de Dikke naar de Dunne – week 28

Posted on by in Blog | Leave a comment

Grappig hoe snel de tijd gaat en je de weken niet meer zo aftelt als in het begin. Ik weet nog dat ik zwanger was en de weken telde tot de gevarenzone eigenlijk voorbij was. Daarna wist ik pas in welke week ik was als de gynaecoloog het me vertelde tijdens controlebezoeken. Zo ook met mijn post-operatie periode. Dat zagen jullie aan mijn wekelijkse blogs. Nu ruim een half jaar verder en niet wekelijks iets te melden moest ik dus even mijn agenda erbij pakken en de weken terugtellen. 30 kilo in 28 weken! Ik hoop dat ik nog even voor blijf lopen met de kilo’s op de weken. Hoor ik jullie nu rekenen?

Controle

Vandaag was ik op controle bij mijn cardioloog. Zij spoorde me twee jaar geleden al aan om een gastric bypass te laten doen maar toen wou ik het woord nog niet eens uitspreken. Ik kwam vandaag binnen in haar spreekkamer en ze begon gelijk enthousiast te roepen (het is een kordate Belgische arts) hoe goed ik er wel niet uitzag. “En hoeveel kg bent ge kwijt?” Dertig dokter. Ze was tevreden maar nog niet helemaal want wilde mijn streefgewicht weten. “Een gewicht dat past bij een gezond BMI”, antwoordde ik vol vertrouwen. Auwch, in mijn gedachten was dat 80-85 kg. Maar de strenge meesteres (zo ziet ze er ook een beetje uit) zette nog een extra gewichtje van 10 kg erbij op de weegschaal des oordeels. “75 kg is een BMI van 25”, zei ze.  Dat zijn er dan dus nog eens 15 die eraf moeten. “Je bent nog maar een half jaar bezig”, zei ze bemoedigend. Maar ik weet heel goed dat die eerste kilo’s er in de eerste weken afvlogen en dat het nu langzaam gaat. Misschien 2 per maand. Dat zou betekenen dat ik over een half jaar nog eens 12 kg kwijt zal raken. We zullen kijken of ik op 26 februari 2020 dat streefgewicht van Catherientje bereikt heb.

 

Vooruitgang  

Laat ik vooral positief blijven, de fietstest was een grote vooruitgang ten opzichte van de vorige controle, 9 maanden geleden. Ik kon langer fietsen en onder een veel hogere belasting. Het leek even of ik de Mont Ventoux aan het beklimmen was en de kortademigheid nam toe, maar geen duizelingen en geen pijn op de borst. “Puur uithoudingsvermogen, mevrouw Jansen dus vaker op de hometrainer.”  Ik durfde niet te zeggen dat wij die thuis niet hebben. Mijn bloeddruk was op het randje maar daar moet bij gezegd worden dat ik de vier medicijnen die verpakt waren in 2 pillen per dag, al maanden niet meer inneem omdat ik zo duizelig was na het innemen dit acuut heb gestopt. “Zelf doktertje gespeeld mevrouw Jansen?”

Herfst en oliebollen

Vandaag voelt het als herfst, het is koud buiten en tijd voor een jas. Alleen… ik heb er geen die past buiten mijn spijkerjackje. Mijn hele wintergarderobe is vele maten te groot geworden. Ik verzuip in de warme wollen vesten. En ik ‘mis’ mijn vetlaagje waardoor ik het nu sneller koud heb dan voorheen. Koude voeten, niet warm te krijgen.

Afgelopen zondag was ik voor de Bode op stap. Toen had ik het ook zo koud. Het was Roosendaalse Kermis en helemaal verkleumd liep ik na afloop van de opdracht een stukje over de kermis terug naar mijn auto. Ik passeerde een oliebollenkraam. Heerlijke geuren lokte me onder het luifel waar ik even kon schuilen voor de regen. Ik kocht een zakje oliebollen voor thuis. Al snel vulde de heerlijke en verlokkende geur de auto. Zou ik een hapje…. Maar de dreiging om onderweg een dumping te krijgen van zo’n vette hap was genoeg om de verleiding te weerstaan en eenmaal thuis heb ik een gezonde warme maaltijd op en ben ik met een warmtekussentje rond mijn voeten tevreden in slaap gevallen.

Van de Dikke naar de Dunne – week 6

Posted on by in Blog | 2 Comments
Het is alweer tijd voor een update, 6 weken nadat ik een GBP-operatie heb ondergaan. Zoals ik vorige week al schreef ben ik in fase 5 van het uitproberen van voeding. Geen geroosterde boterhammen meer voor het ontbijt maar een echte volkoren boterham met achterham of kipfilet. Ik snijd het in kleine stukjes met een taartvorkje, net als toen onze jongens klein waren.

 

Elk voordeel heeft momenteel een nadeel

Een halfuur na mijn latte macchiato mag ik dit ontbijtje langzaam naar binnen schuiven. Natuurlijk gaf dit weer een reactie op mijn darmen, en sterk verminderde energie. Alhoewel dat laatste ook wel eens een gevolg kan zijn van de heftige hooikoorts die opgekomen is, gepaard gaande met het mooie lenteweer. Elk voordeel heeft momenteel ook zijn nadeel. Daarover later meer.

Varkentje vetmesten

Vorige week kwam mijn leidinggevende op huisbezoek, dat was erg gezellig. Inmiddels had ik al een dagje thuiswerken achter de rug; het opbellen van ouders/wettelijk vertegenwoordigers over toestemmingsverzoek voor een nieuwe tandarts. Ik maak heel wat mee tijdens deze telefoongesprekken maar daar mag ik natuurlijk hier niets over vertellen. Mijn collega’s hadden een prachtige zeegroene aardewerken schaal en in bijbehorende lichtere kleur aardewerken spaarvarken meegegeven, gemaakt door onze cliënten op de Glazen Pui. Het varkentje zou nog gespekt worden, door collega’s op kantoor werd erbij gezegd, zodat ik wat nieuwe kleding kon gaan kopen. Hoe lief is dat?!

Het enige dat nog past is mijn zonnebril

Hier kon ik echter niet op wachten, door het mooie weer had ik mijn zomercollectie van vorig jaar stuk voor stuk aangetrokken; het enige dat nog paste was mijn zonnebril! Ik ben dus zaterdag maar opnieuw even Bergen op Zoom in gegaan en kwam een leuke nieuwe winkelketen tegen, met hippe kleding tegen zeer betaalbare prijzen. Onwennig liep ik rond en nam maat 48 mee naar het pashokje. Als snel werd duidelijk dat het maat 46 mocht worden. Er stond nog een dame te passen, zij was ook veel afgevallen en stond met ongelofelijke blik naar haar nieuwe spiegelbeeld te kijken. We gaven elkaar advies wat wel en niet leuk stond. Voor het eerst in mijn leven kocht ik een jurkje, vest en legging voor een bedrag waar ik anders 1 pijp van een spijkerbroek voor had. Het bracht me in een enorme jubelstemming en toen ik thuiskwam en op het papieren tasje keek stond er This bag makes me smile. Hoe toepasselijk!

Zondagochtend weegmoment en ik weeg nu 105 kg, net zoveel als op mijn trouwdag, bijna 25 jaar geleden! Wat een gek gevoel. Ik merk het aan alles, dunnere vingers, schoenen moeten vaster gestrikt worden, ondergoed wordt te groot en zelfs als ik mijn tanden poets voel ik een verandering. Mijn gezicht is niet meer opgeblazen.

 

Complicatie

Helaas is het niet allemaal rozengeur en maneschijn; vannacht zat ik een groot deel van de nacht beneden met een ice-pack op mijn linkerhand die zeer pijnlijk en gezwollen was. Via mijn Ipad maakte ik om 03.00 uur direct online een afspraak voor de eerste vrije afspraak bij onze huisartsengroep… De arts diagnosticeerde een acute aanval van jicht. “Heeft u veel wijn gedronken mevrouw,” vroeg ze. “Nee ik drink geen alcohol.”  “Veel rood vlees gegeten de laatste weken?” Omdat ze mijn eigen huisarts niet was legde ik uit dat ik onlangs een Gastric Bypass operatie had gehad.  Het leek me sterk dat een enkel biefstukje van 100 gram zo’n ellende kon veroorzaken. “Oh, drinkt u dan wel voldoende water? Uw hele metabolisme is aan het veranderen”, legde ze uit. “U moet echt veel drinken want jicht wordt veroorzaakt door gekristalliseerd urinezuur in een gewricht. Uw hand is dik en rood en warm, kijk maar.”

Toen diende zich het volgende probleem aan. In verband met de GBP mag ik geen ontstekingsremmers slikken. Dus haar remedie was koelen met ice-pack en smeren met Voltaren Emulgel. Ze gaf toch ook maar Voltaren zetpillen mee. Maar daarvoor moest ik eerst overleggen met het Bariatrisch Centrum. Gelukkig mag ik deze zetpillen een week gebruiken, het werkt alleen niet zo handig als je direct na het zetten naar het toilet moet…  Hopelijk blijft het bij deze ene aanval want ik kan je wel verklappen dat jicht zeer pijnlijk is en met één hand typen valt ook zwaar tegen.

 

 

 

 

Van de Dikke naar de Dunne – week 5

Posted on by in Blog | Leave a comment

 

Vijf weken na mijn GBP-operatie weer een nieuwe update. Na vier weken buikkrampen en babyvoer in bijbehorende baby hapjes en babypoep heb ik de peuterfase overleefd en ben ik toe aan fase 4 van het eetpatroon na een GBP-operatie. Ik ben gisteren zelfs gestart met fase 5. Laat ik eerst een terugblik werpen op de afgelopen week.

 

 

Vertrouwen

Buikpijnvrij zijn betekende een grote stap. Kan ik op mijn lichaam gaan vertrouwen? Maandag bleef ik afwachtend, dinsdag durfde ik blij te worden. Woensdag ging ik zelfs lunchen met mijn echtgenoot. Ik nam weliswaar veilig een tomatensoepje maar in een restaurant durven eten was een overwinning. Donderdag had ik contact met mijn leidinggevende, er werd een mobiele telefoon geregeld zodat ik komende week thuis kan werken. In mijn eigen tempo, nog steeds veilig in de buurt van de bank en het toilet. Vrijdag ben ik de telefoon gaan halen in Middelburg, zag enkele dierbare collega’s op kantoor en voelde me geen patiënt meer. Ik kan vanuit thuis een grote klus aanpakken en dat geeft een goed gevoel.

Twee maten

Ik besloot het te vieren met een nieuw setje kleding. Ik reed zaterdagmiddag naar Lier waar een winkel is die van maat 36 tot 54 een ruim aanbod kleding en merken heeft. Het was spannend want kon ik nu in een normaal merk of moest ik nog in de hoek met grote maten kijken. Er was zoveel aanbod, teveel. Ik liep verloren rond want mijn favoriete merk (Xandress Gold) had alleen nog de maten die ik altijd had en nu dus te groot waren. Ik pakte een broek van Braxx maatje 48 en hij zat als gegoten. Bijpassend bloesje spande nog rond mijn boezem maar dat verbaasde me eigenlijk niet. Na goed zoeken vond ik dan toch een leuke twinset en zelfs een spijkerjackje. Helemaal blij maar volkomen uitgeput reed ik terug naar huis. Ik was kapot.

Popeye

Gisteren was onze oudste zoon jarig. Hij mocht kiezen wat er op het menu kwam. Hij koos spareribs. Ik lust die niet maar besloot toch eens een stukje vlees te proberen en vroeg aan de slager om 100 gram van de aller malste biefstuk af te snijden. Het werd een stukje biefstuk van de haas. Ik bakte dit stukje vlees en legde het op mijn bordje samen met wat gewokte spinazie. Kleine hapjes, goed kauwen. Wat een feestje. Ik voelde het ijzergehalte toenemen en waande me Popeye. Trots showde ik mijn nieuwe outfit die natuurlijk goedgekeurd werd.

Als echte (Neder) Belg gaat manlief op zondagochtend altijd naar de bakker om verse pistoletjes. Ik heb een tijgerbolletje besteld. Op advies van een mede GBP-collega sneed ik het bolletje in schijfjes zoals een stokbrood. Ik belegde de sneetjes met kipfilet en een beetje zout en zat te smikkelen zonder nare gevolgen. De zon brak door en de weegschaal deed mee. Er is 14 kilo af.

Van de Dikke naar de Dunne – week 4

Posted on by in Blog | 2 Comments

The Film Detective

Vandaag is het precies een maand geleden dat ik mijn gastric bypass operatie heb gehad. Vier weken verder en wat een verschil.

 

 

Twee maatjes

Allereerst heb ik al een groot deel van mijn winterkleding in vuilniszakken kunnen stoppen. De broeken zakken van mijn kont, er is nu 13 kilo af en dat scheelt zeker 2 maten, eigenlijk 3 maar ik had nog een aantal oude spijkerbroeken onderin de kast gevonden, maat 48 en die gaan nog wel. Want wanneer ga je nieuwe kleding kopen? Het kan makkelijk zijn dat je nieuwe aankoop over een maand weer te groot is. “Goedkope kleding aanschaffen”, is het advies rondom me heen. Maar mensen die me kennen weten dat ik me al die jaren in jurken en twin-setjes van prachtige stoffen heb gehuld. De streling van die stof langs je huid, is hetzelfde als de heerlijke schuimende showergel van Rituals. Bovendien is het ook nog te koud voor de lentekleding die thans in de winkelrekken hangt dus ik wacht nog eventjes.

Buikpijn hoort erbij

De afgelopen week heb ik nog veel buikpijn gehad. Volgens mijn liefste buddy de normaalste zaak van de wereld. “Er gebeurt momenteel heel wat in je lijf en dat moet zich aanpassen aan de nieuwe Elles.” Zijn beschrijving van kleuren en geuren was mij niet vreemd. Ik probeer steeds enkele dagen hetzelfde te eten zodat mijn darmen kunnen wennen en ik ook kan uitsluiten of sommige voedingsstoffen voor extra last zorgen. Mijn Zeeuwse afkomst wordt nog eens bevestigd als mijn lichaam op vis uitermate goed reageert. Vanavond staat er dus vis en zeekraal op mijn menu terwijl de rest van het gezin gehakballetjes in ketjapsaus krijgt geserveerd met gewokte snijboontjes en rijst. Manlief kwam met een doosje paasbonbons thuis, gekregen van een leverancier. Als ik nou vanavond of morgen buikpijn krijg….

Opstootje

Wat heb ik de afgelopen week nog meer gedaan? Veel geslapen, die narcose was vast een stevige. Mijn concentratie laat ook nog te wensen over. Omdat ik zes weken niet mag tillen kost boodschappen doen best veel tijd. Alles 1 voor 1 in mijn karretje, dan 1 voor 1 in mijn kofferbak en dan thuis weer 1 voor 1 naar de (koel-) kast. De stappenteller vindt het allemaal oké. Zaterdag had ik zelfs genoeg commotie voor de afgelopen weken op 1 uur. Op de parkeerplaats van Albert Heijn in Hoogerheide waar een jongen van 16 in een joy-ride vier geparkeerde auto’s in elkaar reed en daarna een rennende vluchtpoging ondernam maar waarbij hij niet op een aantal Oostblokkers had gerekend die hem achterna vlogen.  Ik stond tussen het veroordelende publiek die zelf hun verhaald maakten van drugsverslaafde tot weet ik al niet meer en we moesten toch snel wegwezen voor een halve zot met een geweer zou gaan schieten… Ze hadden op dat moment heel veel fantasie, dat is zeker.

Hakuna Matata

Na de opstartproblemen in de ochtend durf ik in de middag wel van huis voor een wandeling met de hond. En lijkt er een eind te komen aan de enorme berg met strijkgoed.
Nog steeds mag ik mij koesteren in bloemen, Rituals, kaarten en lieve what’s appjes. Dank aan iedereen die zo met me begaan is, het is hartverwarmend. Het maakt het herstelproces net wat minder eenzaam. Een gastric bypass is niet zomaar iets, hier ben ik inmiddels wel achter. Had het best een beetje onderschat; je moet je lichaam opnieuw leren kennen, heel langzaam en doordacht eten, proberen de juiste voedingsstoffen en voldoende vocht binnen zien te krijgen. Je energielevel is ernstig gedaald maar ik voel dat de laatste loodjes in zicht zijn. Iedere dag weer een stapje verder. Hakuna matata.

De maat is VOL – deel 13 De dikke en de dunne

Posted on by in Blog | Leave a comment

Het is zover. Ik heb een operatiedatum gekregen. Op maandag 25 februari begint mijn nieuwe leven. Als ik iedereen moet geloven die mij voorgegaan is, zal ik heel blij worden met dit nieuwe leven. En verander ik van de dikke in de dunne. 

 

 

Dinsdag 8 januari had ik de screeningsochtend in de bariatrische kliniek. Een indringend gesprek met de diëtiste, daarna met de psycholoog, de fysiotherapeut en uiteindelijk met de chirurg. De eerste drie hadden hun toestemming gegeven. Ik was een geschikte kandidaat voor een Gastric Bypass Operatie. En dan vraagt de chirurg “Welke ingreep heeft uw voorkeur?”.  Natuurlijk had ik mij van te voren al goed verdiept in de voor- en nadelen van alle mogelijke ingrepen. Ik had me voornamelijk gericht op de nadelige gevolgen. Die kregen voorrang op de voordelen. Wat raar eigenlijk he? Maar goed, thuis was ik ervan overtuigd dat de mini-gastric bypass voor mij de voorkeur had.

Maar hoe wonderlijk werkt een mensenbrein op het moment dat het een keuze krijgt. En vooral de tijd daarna… nadat je je voorkeur hebt uitgesproken. Dan slaat de twijfel toe. En ga je weer op internet alles opzoeken en bijt je je vast in de meest nadelige complicatie…. Die bij nog meer Googlen bij <2%  van de patiënten blijkt voor te komen en dan ook nog eens met medicatie of in het uiterste geval met een kleine ingreep verholpen kan worden.

Dus. Ik ga niet meer op internet zoeken, ik ga niet meer luisteren naar allerlei verhalen. Ik ga voor dat nieuwe gezondere leven. En ik weet donders goed wat ik daar allemaal voor moet gaan laten. Maar wat ik ervoor terugkrijg, en hoe de kwaliteit van mijn leven zal verbeteren…. Hoe dat voelt… dat vertel ik in de blogs na 25 februari. Tot die tijd ga ik genieten van de slapsticks van de Dikke en de Dunne. Toevallig is er een nieuwe film uitgebracht waar ik woensdag met mijn ventje van ga genieten. Tot l@ater.