Het is misschien wel haar laatste zomer.

Anne gooit het slaapkamerraam open en snuift de frisse voorjaarslucht op. De zoete bloesem van de kersenbomen laten haar verlangen naar de komende zomer. In juni zijn de kersen rijp en door de zilte Zeeuwse lucht zijn de kersen van hun boomgaard heel bijzonder, knapperig en vol sap.

De boomgaard is van haar opa en oma geweest, zij hebben hem opgezet na de watersnoodramp en toen opa stierf was het een logische stap voor Anne en haar vriend om bij oma in te trekken. Iedere zomer was Anne te vinden in de boomgaard bij het plukken van de kersen, appels en peren. Zo heeft ze haar vriend Arne leren kennen, hij kwam vakantiewerk doen. De liefde voor de biologische producten ging verder dan appels en peren en als snel waren ze onafscheidelijk tot Arne aan het eind van het seizoen weer naar Wageningen vertrok.

Oma wordt dit jaar 95, ze is nog steeds bij de tijd. Ieder jaar ging ze met opa op reis als de oogst voorbij was, naar een warm land. Op bezoek bij boeren in verre landen, Vietnam, Mexico, Indonesië, Australië. Te veel om op te noemen. Oma zegt altijd “kind het is een heel jaar zomer.”

Zelfs nu oma door haar ziekte aan haar rolstoel gekluisterd is en niet meer kan reizen, is ze nog altijd opgewekt en goedlachs. Geïnteresseerd in de jonge mensen die haar omringen. Deze zonnige kant van oma’s karakter heeft Anne meegekregen.
Daarom is Anne vol energie om haar plan ten uitvoer te brengen. Het kan wel eens zo zijn dat oma de volgende zomer niet haalt en Anne wil haar nu gedenken in het volle leven en niet straks in een overvolle kerk.

Ze loopt de trap af en geeft Arne een dikke kus.
“Waar heb ik dat aan verdiend, zo vroeg in de ochtend?”
“Ik heb zin in de zomer.”
“Dan moet je nog even geduld hebben schat, het is nog maar april.” Arne smeert een dikke laag pindakaas op zijn boterham.
“En toch wordt het over twee weken volop zomer.” zegt Anne zeer stellig.

Anne ontvouwt haar plan. Oma is over twee weken jarig. Ze heeft geen vriendinnen over van haar eigen leeftijd, nagenoeg ook geen familie en ze kan niet veel meer. Maar de grote vriendenclub van Anne en Arne komen altijd naar de boomgaard voor de pluk en zijn dol op oma.

“Dus gaan we een zomerfeest geven. Vijf dagen en iedere dag een thema met een ander land. De gasten komen in groepjes, dan heeft ze tijd om met iedereen te kletsen. Het menu van de dag bestaat uit gerechten van dat land. Steeds een land waar oma mooie herinneringen aan heeft. Op de witte muren van de schuur kunnen we een diapresentatie houden van haar foto’s.  En iedereen komt in zomerkleding want de schuur kan lekker warm gemaakt worden. En gevuld met bloemen. Salsa muziek en een grote barbecue.”

“Dat wordt een onvergetelijke zomer” zegt oma glunderend in de deuropening terwijl de opkomende zon haar zilveren haar doet oplichten.

©Elles Jansen, juli 2013